حرکت انبیا، در کل، حرکتی اجتماعی بود و قرآن نیز در بستر اجتماعی پیاده شد. به چند نمونه دیگر از آیات در این زمینه اشاره می‌شود:
خداوند در آیه ۶۵ سوره نساء، ایمان را این‌گونه معنا می‌کند: به پروردگار تو قسم، این‌ها ایمان نمی آورند مگر اینکه:
▪️ اولا به رسول الله مراجعه کنند.
▪️ثانیا آنچه ایشان حکم می‌کند را بپذیرند.
▪️ثالثا آن‌چنان در برابر حکم حضرت تسلیم باشند که حتی در دل نیز حرجی نسبت به آن نداشته باشند.
آیه ولایت و آیه اکمال دین هم موید همین معناست.
خداوند با این آیات، ایمان را به بالاترین و مهمترین سطح آن که صحنه اجتماع است می‌کشاند.
چون غایت اصلی خلقت این است که بندگی خدا جهانی شود و این هدف نیز تنها با حاکمیت جهانی امام زمان عج محقق خواهد شد.
به عبارت دیگر می‌توان گفت که کمال ایمان به عبودیت اجتماعی و حاکمیت دینی است. آن نعمت نهایی که سقف همه نعمت‌هاست، نعمت ولایت است و وقتی کفر و استکبار جهانی به پایان راه خود می‌رسد، حاکمیت دینی آغاز می‌شود.
حرکت اجتماعی حسین بن علی نیز بر همین اساس است و از همین روست که در اکثر زیارتهای اباعبدالله این‌گونه به حضرت عرض می‌کنیم که:
شهادت می‌دهم آن حرکت اجتماعی که خدا فرموده به هر کس تمکن دهم آن را انجام می‌دهد (یعنی اقامه نماز و زکات و امر به معروف و نهی از منکر)، شما این کار را انجام دادی.
ملت مومن ما نیز به رهبری امام و با تاسی به اباعبدالله با تحقق انقلاب اسلامی توانست در این مسیر قدم بردارد اما هنوز برای رسیدن به حاکمیت جهانی امام زمان راه های فراوانی در پیش است.
ثبت دیدگاه