برهان عدالت
در این جهان، انسانها در انتخاب و انجام كارهاى خوب و بد، آزادند: از یك سو، كسانى یافت مى‌شوند كه تمام عمر خود را صرف عبادت خدا و خدمت به بندگان او مى‌كنند. و از سوى دیگر، تبهكارانى دیده مى‌شوند كه براى رسیدن به هوسهاى شیطانى خودشان، بدترین ستمها و زشت ترین گناهان را مرتكب مى‌گردند. و اساساً هدف از آفرینش انسان در این جهان و مجهّز ساختن او به گرایشهاى متضادّ و به نیروى اراده و انتخاب، و به انواع شناختهاى عقلى و نقلى، و فراهم كردن زمینه براى رفتارهاى گوناگون و قرار دادن وى بر سر دو راهیهاى حقیقت و باطل و خیر و شرّ این است كه در معرض آزمایشهاى بى شمار، واقع شود و مسیر تكامل خود را با اراده و اختیار برگزنیند تا به نتایج اعمال اختیارى و پاداش و كیفر آنها برسد. و در حقیقت، سراسر زندگى دنیا براى انسان، آزمایش و ساختن و پرداختن هویّت انسانى خویش است و حتّى در آخرین لحظات زندگى هم معاف از آزمایش و تكلیف و انجام وظیفه نیست.
اما مى‌بینیم كه در این جهان، نیكوكاران و تبهكاران، به پاداش و كیفرى كه در خورِ اعمالشان باشد نمى‌رسند و چه بسا تبهكارانى كه از نعمتهاى بیشترى برخوردار بوده و هستند. و اساساً زندگى دنیا ظرفیّت پاداش و كیفر بسیارى از كارها را ندارد. مثلاً كسى كه هزاران شخص بى گناه را به قتل رسانیده است نمى‌توان او را جز یكبار، قصاص كرد و قطعاً سایر جنایاتش بى كیفر مى‌ماند در صورتى كه مقتضاى عدل الهى این است كه هر كس كوچكترین كار خوب یا بدى انجام دهد به نتیجه آن برسد.
پس همچنان كه این جهان، سراى آزمایش و تكلیف است باید جهان دیگرى باشد كه سراى پاداش و كیفر و ظهور نتایج اعمال باشد و هر فردى به آنچه شایسته آن است نایل گردد تا عدالت الهى، تحقق عینى یابد!
ثبت دیدگاه