گرچه در ظاهر مأمور به سجده به سوی کعبه هستیم ولی چون کعبه حقیقی امام علیه‌السّلام است که شراب گوارای وصل و توحید را به انسان می‌نوشاند، این اشتباه و رو کردن از کعبه به میخانه از هزار یقین برتر است…
مرحوم علّامه والد رضوان الله علیه این داستان را کرارا نقل می فرمودند که: مرحوم آیةالله معظّم حاج‌میرزا حبیب الله خراسانی به زیارت مرقد مطهّر حضرت علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السّلام وارد شدند، و روبروی حضرت ایستادند.
بعد از عرض سلام و زیارت و دعا، تکبیر گفته و رو به حضرت مشغول نماز شدند.
خدّام جلو آمده و به ایشان عرض کردند: آقا قبله از این‌طرف است و شما روبروی حضرت هستید و باید به آن طرف برگردید.
این عالم بزرگوار فی‌البداهه این شعر را خواندند:
شد مشتبه ز کعبه به میخانه راه ما
ای خوشتر از هزار یقین اشتباه ما
یعنی: گرچه در ظاهر مأمور به سجده به سوی کعبه هستیم ولی چون کعبه حقیقی امام علیه‌السّلام است که شراب گوارای وصل و توحید را به انسان می‌نوشاند، این اشتباه و رو کردن از کعبه به میخانه از هزار یقین برتر است.
مسلّماً نماز خواندن عمداً به سوی غیر قبله صحیح نیست، أمّا اینکه مرحوم آیة الله خراسانی چنین کردند چه‌بسا بجهت شدّت توجّه به پروردگار و استغراق در عالم باطن، از ظاهر غافل شده و تصوّر کرده‌اند که واقعاً رو به قبله می‌باشند و لذا شروع به نماز نموده‌اند.
و شاید نور قاهرهٔ حضرت که همه عالم را فرا گرفته، در آن حال بر ایشان تجلّی کرده و ایشان را إحاطه نموده و سبب شده که ایشان آن جهت را قبله بدانند و به سوی آن نماز بگزارند.
آیةالله حاج سیّدمحمّدصادق حسینی طهرانی مدّظلّه العالی
«نور مجرد» ج ۱ ص ۴۹۸
ثبت دیدگاه